سلام دوستان . پس از يک غيبت طولاني با جديدترين غزلم آپم .

با سلام خدمت شما بزرگوار و تبريك و تهنيت بمكناسبت عيد ثامن الحجج

جناب مخبر يكي از چيزهائي كه متاسفانه شما بيان نكرده ايد در اين قسمت اين است كه :

امامت و پيشوايى و مقتدايى دينى، به طورى که آنچه پيشوا مى‏گويد و هر طور عمل مى‏کند سند و حجّت الهى تلقّى شود، نوعى ولايت است، زيرا نوعى حقّ تسلّط و تدبير و تصرّف در شؤون مردم است. به طور کلّى هر معلّم و مربّى از آن جهت که معلّم و مربّى است، ولىّ و حاکم و متصرّف در شؤون متعلّم و مربّاست ] مربّا يعني فردي که مورد تربيت قرار مي گيرد [ چه رسد به معلّم و مربّى‏اى که از جانب خدا اين حق به او داده شده باشد.

برداشت چنين به نظر مي آيد كه هركس كه به سبب تسلطي كه ژيدا مي كند ژس ولايت نيز دارد و براي همه لازم الاطاعه هست . ثانيا حدود اين اطاعت مشخص نشده است ثالثا اين اطاعت و ولايت پذيري تا كجا ادامه خواهد داشت يعني اينكه شرايطي كه بر ان مترتب است تا كجاست و اگر هركسي حاكم شد بايد از ان به سبب اينكه نام دين مي گويد و ظاهر ديني را نيز دارد بايد تابع او بود. مانند ژادشاهان صفوي رابعا اين نگاه در جامعه امروز به طور اخص كلمه هنوز مشخص و هويدا نشده است