بسم الله الرحمن الرحيم

خواهر بزرگوارم سلام

حضورتان را گرامي ميدارم .

حتما تا كنون جواب برادرمان آقا خسرو را در زمينه آخرين سؤالشان مطالعه كرده ايد . اميدوارم جوابتان را گرفته باشيد . اما به اجمال و اختصار سؤال شما رو هم به شكل يك برهان منطقي جواب مي دم :

1- علم ما وصف وجود ماست و چون وجود ما محدود است علم ما هم محدود خواهد بود .

2- محدوديت علم ما موجب مي شود كه با عدم احاطه كامل بر مضاّر و منافعمان گاهي مضّارمان را به جاي منافعمان طلب مي كنيم .

3- اگر خداوند بنا بود همواره صلاح ما را در خواسته هاي ما قرار دهد لازم ميامد كه مضاّر ما هم منافعمان باشد .

4- اجتماع ضرر و منفعت در شيء واحد و از جهت واحد اجتماع ضدين است و اجتماع ضدين محال است .

در نتيجه چنين سؤالي كه لازمه آن اجتماع ضدّين است از پايه خطا است.

اميدوارم بتوانيد با تحليل اين برهان به پاسختان برسيد .

موفق باشيد و سر بلند .

يا حق