به نام خدا

سلام عليكم

من آنچه از مكتب تفكيك شنيده بودم، اين بود كه هر كدام از شريعت و فلسفه و عرفان مباني و منابع و روش تحقيق خاص خودش را دارد و لذا نبايد آنها را با هم در آميخت. اگر اين باشد، سخن بيراهي نيست؛ اما شما فرموديد كه «معتقدان به آن چنين مي انديشند که انديشه هاي فلسفي و عرفاني نمي تواند مبيّن آموزه هاي اسلامي باشد و نبايد باورهاي به دست آمده از طريق فلسفه و عرفان را انديشه اسلامي تلقي کرد.» تا آنجا كه به تكفير و تفسيق مخالفان خود مي‏پردازند. نمي‏دانم. به هرحال اطلاعاتم كافي نيست و حتماً اين كتاب مي‏تواند، مطالب مفيدي در اختيار بگذارد.

من مشكلي كه در اهالي فلسفه و عرفان مي‏بينم، اين است كه وقتي وارد وارد نصوص ديني مثل آيات و روايات مي‏شوند، آيات و روايات را بر اساس همان پيش‏فرض‏هاي فلسفي و عرفاني خود توجيه مي‏كنند و به تعبير علامه طباطبائي در مقدمه تفسيرش باورهاي فلسفي و عرفاني را بر آيات و احاديث تطبيق به تعبيري تحميل مي‏كنند. شايد دغدغه‏اي كه برخي را به مكتب تفكيك سوق داده‏است، همين آفت بوده باشد.

خداي بر توفيقات شما بيافزايد.